WK-Voetbal in Brazili en daarvoor

Hallo allemaal, na lange tijd weer een reisverslag. Inmiddels zijn we al een tijdje in Rio de Janeiro, net hersteld van de kater van de Nederlandse uitschakeling in de halve finale. We verblijven in een prachtig huis met zwembad, in een kwartier zitten we op de Copacabna. Maar we beginnen waar we gebleven waren, Machu Pichu. (de genen die alleen over het WK willen lezen, lees vanaf Salta)

We hebben vanuit Cusco een erg toffe en gevarieerde 4-daagse trail gedaan, opweg naar de beroemde verlaten stad van de Inca’s ‘Machu Pichu’. Een combinatie van down-hill mountainbiken, ziplining, raften en wandelen door jungle-achtig landschap maakte de trip erg geslaagd. De stad zelf leek echt precies het google-plaatje en viel ons ietwat tegen, het uizicht vanaf de berg Machu Pichu (zie rolands fb profielfoto) op de stad, sneeuwtoppen en de sprookjesachtige omgeving maakte alles goed en was prachtig! Het verhaal en de geschiedenis om de stad heen was uiteraard wel erg interessant.

Tijdens deze zaten we met 17 man in 1 groep en dan is het altijd grappig om de verschillen zien tussen de verschillende backpackers. Wij zijn vergeleken met anderen redelijk low-budget-backpackers. Waar anderen lopen met bergschoenen van 400 euro, doen wij het met afgetrapte gympen en schoenen van 10 euro van de HM. Andere backpackers hebben hypermoderne zaklampen om zich een weg door het donker te banen, wij gebruiken onze mobieltjes. Als het regende, liep ik met een regenjack van voetbal toen ik zelf nog in de C2 speelde (ipv ze training gaf), anderen met de meeste dure regenkleding en weet ik wat allemaal. Afentoe hebben we ons als echte Nederlanders ook heerlijk geergerd, vooral aan een Engelse kak moeder en dochter met om het kwartier kreten als ‘ LIKE OHHHH MYY GODDDD’ (mijn grootste ergernis) en SOOOO LOVEELYY (Rolands grootste ergernis). Gelukkig konden we wel erg goed opschieten met een man uit Venezuela en een Amerikaans stel.

Na Machu Pichu gingen we naar het Titicacameer. Vanaf hier hebben we tot Lima samen gereisd met Joan Carlos, een Braziliaan, waar we erg veel mee gelachen hebben. Voornamelijk door de imitaties van bovengenoemde Engelse Dames en Boliviaanse straatverkopers. Hebben later ook Joan kunnen overnachten in Sao Paulo. In Puno was Roland erg gesloopt van de Machu Pichu trek en ben ik alleen naar drijvende rieteilanden geweest, een paar dagen later zijn we naar Isla Del Sol geweest, een mooi eiland waar de zon altijd schijnt.

Hierna zijn we doorgereisd naar La Paz (Bolivia), de ‘stinkstad van zuid-amerika’ zoals velen het noemen. Wij hebben er een toptijd gehad. Veel leuke mensen ontmoet hier, nog 2 dagen met Sophie en Mees opgetrokken die we kennen uit Groningen, en verder ons ook prima vermaakt. Erg spectaculair was de ‘Road of Death’ : Downhillmountainbiken over de gevaarlijkste weg van de wereld zon 3000 meter naar beneden. Het is zo gevaarlijk om dat de weg heel smal is en volledig onverhard, en we het uiteraard niet konden laten om met een noodgang naar beneden te denderen, net als alle anderen. We hebben het overleefd, ik maakte nog wel een 24-karaats valpartij waarbij ik vol voorover vloog als gevolg van een valpartij voormij. De enige schade was gelukkig een pijnlijke elleboog en knie. Verder gaf t vooral een enorme kick dus dat was zeker 1 van de tofste dingen tijdens onze reis.

In La Paz bleek ook een nederlands restaurant te zijn. Na weken droge rijst met pollo en patat met mislukte hamburgers, was het een verademing om lekker Hutspot te eten en dan zijn we aan de kroketten en bitterballen nog niet eens toegekomen. Een goede stapavond kon uiteraard niet ontbreken. We konden de disco waar we heen wouden niet vinden, en belandden bij 2 andere clubs. Eerste club waar we in wouden: Pokkeduur. Tweede club: LIBRE! (Vrij toegang). Wij niets vermoedend naar binnen samen met een nogal ordinaire, platte Amsterdammer en binnen bleken de dames wel erg schaars gekleed. Jahoor, waren we in een regelrechte stripclub beland! Wij direct maar op de eerste rij, nouja tweede, omte genieten van het schouwspel. Op de eerste rij zat een man van 80 waar het slijm letterlijk uit de bek kwam en die meerdere malen door bodyguards tot de orde geroepen moest worden omdat hij ietwat te ver ging. Weer bijzonder om mee te maken, ook de andere uitgaansnachten in La Paz waren overigens erg geslaagd maar de verhalen laten we maar achterwege.

Hierna was het oorspronkelijke plan om naar de zoutvlaktes te gaan. Door busstakingen in Uyuni konden we er echter niet komen, dus dit plan hebben we helaas moeten schrappen. Nadat we in Potosi nog een bezoek hebben gebracht aan de mijnen (de mijnwerkers overleven op cokabladeren en een alcoholisch drankje van 95%!) zijn we naar het Argentijnse Salta gegaan. . Ik kan kan Salta omschrijven als een soort keerpunt in onze reis. Tot nog toe hadden we erg veel activiteiten gedaan met vaak nachtelijke wekkers en afentoe wel eens erge vermoeidheid. Vanaf Salta begon ook het WK en hebben we het veel rustiger aangedaan. Vaak uitslapen, relaxen en veel voetbal kijken. Ik wil Argentinie niet Europees noemen, maar het was wel echt weer een totaal andere wereld als Bolivia, veel moderner. Gewoon weer op 1000 meter hoogte, ipv 3500 meter in Bolivia waarbij je na 100 meter lopen kapot was. Gewoon weer wc-papier en wc-brillen en de dames droegen gewoon weer normale kleding ipv er bij te lopen als een clown zoals in Bolivia.

Genoeg onzin geluld, we gaan het over het WK hebben. De eerste 2 wedstrijden van Nederlanderd hebben we in een relatiefe chique cafe in Salta gekeken. Roland en vooral ik staan normaal bekend als rustige persoonlijkheden, tijdens het Nederlands elftal zijn we dat bepaald niet en was het vaak maar goed dat de rest van de kroeg geen Nederlands kon verstaan. Ik liet me afentoe flink gaan en Meneer Slangenberg spande de kroon en was daardoor in Salta wel de gek/held van de kroeg. Door ons gedrag tijdens Nederland-Spanje wisten we het hele barpersoneel voor ons te winnen en was iedereen door het dolle na deze legendarische overwinning. De plaatselijke krant was ook aanwezig en heeft niks anders gedaan dan ons gedurende de hele eerste helft op de foto te zetten. De volgende dag stonden we dan ook trots in de Argentijnse krant bij het juichen na de 1-1, erg grappig haha. Het was in Salta ook erg leuk om een wedstrijd van Argentinie te kijken, de Argentijnen zijn absoluut het fanatiekste voetbalvolk wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Verder vond ik Salta ook een erg leuk stadje: je kon alles lopen, leuk uitgaan, mooi weer en erg aardige mensen. Dus vond het wel jammer dat we er weer weg gingen.

Na Salta hadden we even een aantal dagen zonder wk, in deze tijd hebben we de beroemde Iguazu-watervallen bezocht. Het grootste watervallenpark van de wereld, erg indrukwekkend!
En daarna was het zover: Brazil! Toen we aankwamen in Sao Paulo zijn we met Joan naar zijn jarige zus geweest. Uiteraard was de hele familie aanwezig! Leuk om zoiets ook eens mee te maken, al was communiceren erg lastig. Ik kan me in enorm steenkolen Spaans inmiddels enigszins redden, het Portugees is werkelijk waar geen touw aan vast te knopen. We werden rijkelijk verwend en hebben in alle tijd tot nu toe nog niet zo lekker en veel gegeten.

2 dagen later was het tijd voor NL – Chili. Het plein overladen met Chilenen en slechts een kleine groep Hollanders, heerlijk als je dan wint! De zelfde avond plaatste ook Brazilie zich voor de 2e ronde, dus het was werkelijk waar 1 groot gekkenhuis in het uitgaanscentrum! Straten helemaal vol, iedereen met elkaar op de foto en iedereen zingen,schreeuwen, dansen, zuipen, en zoenen, hahaha. We hebben in Sao Paulo onze tijd verder ook vooral doorgebracht op het fifa fan fest plein. Elke dag weer een feest met alle verschillende voetbalculturen, vooral als de zuid-amerikaanse landen speelden was de sfeer erg goed!

Inmiddels zijn we dus in Rio De Janeiro. De laatste 2 dagen staan qua weer helaas symbool voor de uitschakeling van Brazilie, maar verder hebben we veel zon gehad en kunnen genieten van de mooie Braziliaanse stranden. We hebben tevens een bezoek gebracht aan het beroemde Jezus Christus beeld, hadden alleen wat pech met het weer waardoor het uitzicht wat tegenviel. Voor de rest is het vooral weer voetbal voetbal en nog eens voetbal geweest en uiteraard stappen. We kijken de wedstrijden hier op het fifafanfest, een megascherm op de Copacabana waar rond de 50 000 mensen op kunnen. 1 groot voetbalfeest dus! Een korte omschrijving van wat voor taferelen er allemaal plaatsvinden:

-Explosies van vreugde bij de doelpunten, - Voor de wedstrijd om de minuut met de tegenstanders of Brazilianen op de foto als we in het oranje zijn, - Massabroodjes die werkelijk niet te kanen zijn dus iedereen teert op bier - WC’s waarin je vergast word door de lucht en die tevens onbereikbaar zijn door de drukte, dus pissen in lege bierbekertjes, - Braziliaanse 18-jarige huppelkutjes die vragen of je met hun vriendin wilt zoenen, - Afentoe een lekkere knokpartij, - Verspilde biertjes van ons als Nederland scoorde en al t bier de lucht invloog, - Mensen die Huntelaar naar mij schreeuwen en geloven dat ik zn broer ben – Mexicanen die duikgebaren naar ons maken om Robben te imiteren.

Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan, erg tof dus om daar te kijken. Het hoogtepunt voor mij blijft de 1-1 van Sneijder tegen Mexico, en de adrenalinekick die toen volgde bij alle verzamelde Nederlanders. Inmiddels is het helaas voorbij. Heb nog steeds het gevoel dat van Argentinie hadden kunnen winnen als Van Gaal andere beslissingen had genomen in de halve finale, maar de frustratie heeft inmiddels ook plaats gemaakt voor trots en het gevoel dat we verrassend ver zijn gekomen en t uniek was om het wk terplekke mee te maken.

We reizen nog een klein maandje door en vliegen dan terug vanuit Buenos Aires! Groeten van Herre Jan en Roland.