Zuid-Amerika deel1

Vrijdagnacht was het dan eindelijk zover. Op naar Zuid-Amerika voor 4 maand voor 4 maanden! De vliegreis was erg lang saai, maar verliep verder voorspoedig.
Roland was een aantal maand geleden al voor 5 maand in Quito verbleven voor zijn afstudeeronderzoek, en had hierbij ook een Ecuadoriaanse schone aan de haak geslagen.Estefania. We stonden nog maar net op het vliegveld in Quito toen Estefania met een vriendin tevoorschijn kwam huppelen tot ons beiden verbazing. Natuurlijk voor Roland erg leuk en ze hebben ons ook direct naar het Hostel gebracht.

Hierbij kwamen we direct in contact met een Ecuadoriaans minpuntje, het verkeer. Totale chaos, iedereen, doet maar wat en de ene na de andere hobbel. Als je in de bus wil komen is het een soort bokswedstrijd en kan je zo tussen de deur komen.
Het hostel is prima, maar ook hier kwamen direct wat Ecuadoriaanse beperkingen aan het licht. Ik lag nog geen 5 seconden op bed en krakte toen al vol door het bed op de grond, een plank lag los en had het begeven.. Ook hebben we op onze verdieping nog 0 keer warm water gehad onder de douche en hebben we een rugzak en handdoek voor de ramen moeten plaatsen omdat deze geen gordijnen hadden.
Gelukkig is Quito verder erg leuk! Het is prima weer, de mensen zijn vriendelijk en vrolijk en de stad is erg mooi. We hadden beide ook totaal geen jetlag, dus konden we er op zaterdag direct tegenaan.

Hierbij heeft Roland ons als een voleerd gids door het historisch centrum geleid. De sfeer en structuur deed mij denken aan Mexico. Veel kleine straatjes, overal straatverkopers en bovenal een leuke sfeer.
De dag erna zijn we naar Quiloatoa geweest, een groot kratermeer omgeven door bergen. Was erg mooi! (zie mn omslagfoto)
Op de terugweg werd onze auto ternauwerwood niet vol geramd door een loslopende koe, ook dat kan hier.
We hadden toen tevens ons eerste kennismaking met een Ecuadoriaans wegrestaurant. Roland had mij al gewaarschuwd dat ik geen hoge verwachtingen moest hebben, en dat bleek. We hebben hier erg lol gehad om t eten. T vlees zo hard dat je er de zelfde schade mee zou kunnen aanrichten als met een baksteen en een kroep-achtig op voedsel lijkend iets was zo zout dat je er de halve oceaanbodem mee zou kunnen vullen;) We hebben t wel opgegeten...

Een dag later maakten we ook kennis met de Ecuadoriaanse alcoholspecialiteit. Estafania en haar nicht dachten ons overdag dronken te voeren met shotjes. Nu staat ons alcoholgebruik in Nederland natuurlijk ongeveer gelijk aan geheelonthouder ;) (ja mama) dus ik heb het bij 4 a 5 shotjes van de specialiteit gehouden en Roland legde na 2 shotjes het loodje. Om de smaak weg te krijgen maakte het nichtje van Estefania een maaltijd voor ons: een enorm bord gort droge rijst. Ecuaodorianen houden van gortdroge rijst, wij niet....Ik zelf had al enige moeite om dit maaltje naar binenn te werken, als ik naar links keek en Rolands enorme zure hoofd en gevecht tegen het eten zag, werd ik alweer wat vrolijker. Ik vind het altijd leuk de eetspecialiteiten van een land te proberen, maar na bovenstaande zal het jullie niet verbazen dat Subway en friettent aan ons een frequente bezoeker hebben.

Van uitgaan is nog weinig terechtgekomen. 1 keer de karaokebar met Roland als geboren zanger en 1 keer savonds naar een club, waar ik bij de salsadans-nummers de draad net als in Mexico weer volledig kwijtraakte. Dat wordt dus nog even oefenen...

Van donderdag tm zondag zijn we naar de Jungle geweest. Dit was voor ons beiden het absolute hoogtepunt tot nu toe.We overnachtten in een boerderij op bijna 3000 meter hoogte. De engelsman ´Eduardo is naar Ecuador gemigreed en is een aantal jaar geleden deze boerderij in de mittle of nowhere begonnen met zijn Ecuadoriaanse vrouw Patricia.
Herbij loopt ook een vrijwilligersproject, mensen die daar overnachten en de lokale jeugd Engels leren. Verder is het totaal ontoeristisch. Ze leven puur van dieren en producten die groeien rondom de boerderij.

De weg er naar toe was lang en vol hindernissen. Vanuit het dichtsbijzijnde stadje bleek er maar 1 kaartje over te zijn. We moesten dus beide anderhalf uur staan, dit was erg pittig want de bus reed over een volledig onverharde weg met hobbels,gaten en brokstenen en slingerde afentoe van links naar rechts. Na deze horrorbus te hebben overleefd, vervolgden we onze weg eerst per jeep en toen per paard.
Ik werd voor het eerst in mn leven zonder enige uitleg op een paard gezet, nou dat was weer wat..Het paard liep naar mijn mening afentoe wel gevaarlijk dicht langs de enorme afgrond naast t pad..en de viervoeter koos na een tijdje ook het verkeerde pad. Ik weet niet hoe, maar toen heb ik hem met een ware 360 weer de goede richting uit gedirrigeerd.

Zonder te slijmen, we hebben hier een geweldige tijd gehad! 2 excursies gedaan waarbij we met Eduardo de jungel in gingen. Wat ik het mooie vind is dat het gebied wordt gezien als volledig ontoegangelijk en er komt verder ook geen mens. Enorm gevoel van vrijheid en rust dus. De natuur was mooi en de excursies waren heel avontuurlijk. Met een machette moesten we ons een weg banen door de enorm dichte bebossing, we gingen langgs plekken waar al maanden niemand meer geweest is en afentoe was ook Eduardo de weg kwijt. Door de ontoegangelijkheid van t gebied waren er gelukkig ook weinig dieren-insecten, er leven nog wel beren, maar die zijn we niet tegen t lijf gelopen. Het was ook erg nat en stijl, veel klim en klauter werk, waardoor het vaak glibberen en uitglijden was. Als ik weer bijna op mijn kont viel, hoorde ik het karakteristieke giechellachje van Roland alweer achter me.

Later in de middag regende het vaak, dus toen hebben we een kijkje genomen en geholpen met werkzaamheden op de boerderij.
We gingen van heel veel takken een mand maken. Mijn gemiddelde cijfer vroeger op handenarbeid schommelde rond de 5,5 en dat kwam nu ook weer tot uiting. Maar 3 uur geklungel en gestuntel was het eindresultaat toch een best mooie mand. Deze neem ik zeker mee terug naar Nederland.

Al met al een groot avontuur en een ervaring die we niet snel vergeten!
Dit was ook het eerste reisverslag, hopelijk is ie niet te lang. Of we zo vaak blijven plaatsen, weet ik nog niet.

Groeten uit Ecuador,
Roland en Herre Jan